Ak odada oturur
Kapısı penceresinden çok Gözlerinde yıldızlar Serin yerde durur Bir elinde kadeh Öbürünü yarasına bastırır İnşaattan ses gelir Bir şeyi okşar gibidir Uzanıp durmuş mahcup Işığagöçerin şarkısı Dönülmez dizeler içinde Onunkiler gülaçılır Öldüğü gün Hepimizi işten attılar.
1931-1990
Cemal Süreya
|
Yeşil ipek gömleğinin yakası
Büyük zamana düşer. Herşeyin fazlası zararlıdır ya, Fazla şiirden öldü Edip Cansever.
1931-1990
Cemal Süreya
|
Bir çiçek duruyordu, orda, bir yerde,
Bir yanlışı düzeltircesine açmış; Gelmiş ta ağzımın kenarında Konuşur durur. Bir gemi bembeyaz teniyle açıklarda, Güverteleri uçtan uca orman; Aldım çiçeğimi şurama bastım, Bastım ki yalnızlığımmış. Bir başına arşınlıyor bir adam mavi treni Keşke yalnız bunun için sevseydim seni.
1931-1990
Cemal Süreya
|
Bir gün şayet camsız çerçevesiz penceresiz
Bir gün ben, çadır bezi bir perdeden Günlerin toz-toprak şarkısını çırparken Canevimin önünden geçersen, Bir gün şayet boynumda yem torbası hayallerim asılı Bir gün şayet samançöpü bir sokak dişlerim arasında Canevinin önünden geçersem Anlatırım nasıl nerde Bir ulu çınara takılı bir kuyrukluyıldız Bir yeşil telaşta çırpınan ışığımız Anlatırım nasıl nerde... Sonra eğilir kulağına derim: Bekle Çocukken kaçırdığım uçurtma dönsün gelsin Hele çarpsın bu çerçi yükü şehirlere, Hele ürksün fincancı katırları!
1926-1999
Can Yücel
Not : Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir |