İstanbul

Evin içinde bir oda, odada İstanbul
Odanın içinde bir ayna, aynada İstanbul
Adam sigarasını yaktı, bir İstanbul dumanı
Kadın çantasını açtı, çantada İstanbul
Çocuk bir olta atmıştı denize, gördüm
Çekmeğe başladı, oltada İstanbul
Bu ne biçim su, bu nasıl şehir
Şişede İstanbul, masada İstanbul
Yürüsek yürüyor, dursak duruyor, şaşırdık
Bir yanda o, bir yanda ben, ortada İstanbul
İnsan bir kere sevmeye görsün, anladım
Nereye gidersen git, orada İstanbul.
          1926-1984
          Ümit Yaşar Oğuzcan

İstanbul

Ağır ağır üstüme çökmekte bir koca yük
Yollar ayrı bir uzun gelmekte
Miyadını doldururcasına azap vermekte İstanbul
Binalar, geçitler kasvete bürünmekte

Akşam olurken şehirde
Tutmakta yine büsbütün bohem yanım
Karışık duygulara iterken beni
Melankoli kaplamakta her yeri...
     Kasım 1999
     İstanbul
     Cemal Büyükkardeş

Not : Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.