Bir eylüldü başlayan içimde
Ağaçlar dökmüştü yapraklarını
Çimenler
sararmıştı
Rengi solmuştu tüm çiçeklerin
Gökyüzünü kara bulutlar
sarmıştı
Katar gidiyordu kuşlar uzaklara
Deli deli esiyordu
rüzgar
Dağılmıştı yazdan kalan ne varsa
Yaşanmamış bir mevsim gibiydi
bahar
Neydi o bir zamanlar
Sevmişliğim, sevilmişliğim
O heyheyler,
o delişmenlikler neydi
Ne bu kadere boyun eğmişliğim
Ne bu acıdan korlaşan
yürek
Ne bu kurumuş nehir; gözyaşım
Önümdeki diz boyu karanlıklar da
ne
Ne bu ardımdaki kül yığını; elli yaşım
Beni kötü yakaladın
haziran
Gamlı, yıkık eylül sonuma
Bir ilk yaz tazeliği getirdin
Masmavi
göğünle
Cana can katan güneşinle
Pırıl pırıl engin denizinle girdin
içime
Çiçekler açtı dokunduğun
Çimler büyüdü yürüdüğün
Ve güller katmer
oldu güldüğün yerde
Başımda senin kuşların kanat çırpıyor
şimdi
Oldurduğun yemişlerin ağırlığından
Dallarım yere değiyor
Güneşi
batmadan saçlarının
Bir dolunay doğuyor bakışlarından
Gün boyu senden bir
meltem esiyor yanan alnıma
Uykusuz gecelerim seninle apaydınlık
Başım
dönüyor, of başım dönüyor yaşamaktan
Ölebilirim artık
Ölme diyorsan;
gitme kal öyleyse
Sarıl sımsıkı, tenim ol, beni bırakma
Baksana; parmak
uçlarım ateş
Lavlar fışkırıyor göz bebeklerimden
Hadi gel, tut ellerimi,
benimle yan
Benimle meydan oku her çaresizliğe
Benimle uyu, benimle
uyan
Birlikte varalım on üçüncü aylara
1926-1984
Ümit Yaşar Oğuzcan
